20. Anti Atlas: Tafraoute

11 - 17 maart

Heel vreemd: Gisteren reden we door een rood landschap. Grond rood, gebouwen in dito kleur. Vandaag wordt de grond steeds geler, zo ook de huizen. Dat is eigenlijk overal zo in Marokko. Doordat de huizen van oorsprong van leem worden gemaakt, dus van de aarde , hebben de gebouwen dezelfde kleur. Nu er meer van betonblokken wordt gebouwd worden de huizen vaak nog in de ‘oorspronkelijke’ kleur geverfd.
Onderweg een zijweg naar een heel mooie marabout in Zapuia Sidi Ahmed Oumoussa. Heel vriendelijke mensen hier, waarvan enkelen zelfs op de foto wilden. Als dank kregen we een takje heerlijk ruikend basil mee.
Pas de laatste 10 km voor Tafraoute begint het landschap te veranderen in het zo karakterestieke grote rotsblokken landschap waar de plaats bekend om is.
Alhoewel er hier drie campings zijn, staan de meeste camperaars buiten de ommuurde campings vrij in de vlakte met zijn palmen en mooi uitzicht rondom op de bergen, waar we een soort van parkeergeld betalen.
Er is hier geen water, toilet, electriciteit of loosplaats. Maar daar kunnen we best een paar dagen zonder.
De bevolking is erg aardig maar zeker niet opdringend. Jammer dat we niet beter frans kunnen spreken, maar vaak zijn het maar een paar woordjes frans wat ze spreken.
Fietsen gaat hier ook prima, wel moeten er wat klimmetjes worden gemaakt. Tevoren goed opletten hoe we een route plannen met de ‘giant app’, daarin wordt de stijging en daling goed aangegeven.
De route van vandaag is 27 km en gaat langs een grote toeristische atractie: ‘de blauwe rotsen’. Deze zijn in het verleden door een artist blauw (een enkele roze) geschilderd. Volgens mij worden er steeds meer rotsen blauw gemaakt. Het is echt een heel apart gezicht. Wel jammer is dat er altijd mensen zijn die zoiets moeten verpesten door er hun naam op te verven. De fietstocht gaat eerst vnl omhoog, daarna een stuk piste met veel los grind en droge rivierbeddingen, de laatste 7 km over asfalt bijna zonder te hoeven trappen. Onderweg nog even langs een vrouwen coöperatie, nu hebben we geluk en kunnen de vrouwen aan het werk zien, met het openen van de argannoten We mogen hier geen foto’s van maken.
De hele route is formidabel! Overal mooie gestapelde rotsblokken, ons een raadsel hoe zo’n landschap is ontstaan. En overal is het heel droog, het moet al lange tijd niet hebben geregend. Toch zijn er ook hoger in de bergen rivierbeddingen uitgeslepen, er moet soms dus wel water zijn. Onbegrijpelijk is dat op deze stenige droge grond toch nog enkele bloemen groeien en bloeien. We maken natuurlijk veel te veel foto’s, dit moet in onze herinnering blijven!
Tijdens een wandeling horen we heel veel vogeltjes, volgende keer de verrekijker mee. We wandelen naar een rots met een pre-historische gravure van een gazelle. Gps is onze vriend, want hier staat niets aangegeven, behalve een witte stip op de rots. We vervolgen onze tocht naar het centrum van het leuke plaatsje Tafraoute.
Wat wordt hier veel gebouwd, daarvoor zijn echt andere inkomsten nodig dan een paar geiten of schapen.
Dit gebied is ook bekend van de ‘fabricage’ van de bekende babouches, gemaakt van kameelleer, waar iedere Marokkaan op loopt. Het is een schoen met een hoge lip aan de achterzijde, gemakkelijk met aantrekken, maar iedereen doet de lip naar binnen en loopt erop alsof het een slof is. In het oosten hebben de babouches een punt, in hier in het zuiden zijn de neuzen rond. Overal in het centrum, met echte toeristen winkeltjes, zie je kleine schoenmakerijen waar ze verkocht worden in vele kleuren. Ook allerlei modellen teenslippers en instappers hier. Mooi en goedkoop, je begrijpt dat we beiden hier iets van meenemen.
In de buurt ligt ook een mooie vallei met gorges bij Aït Mansour, op 33 km afstand. We hopen dat de weg te berijden is met de camper. Gelukkig is het geasfalteerd en we doen het rustig aan in anderhalf uur.. Heel steil met veel haarspeldbochten gaat het ongeveer 7 a 8 honderd meter omhoog en ook weer omlaag tot 1200 m. Hier aan het begin van de Aït Mansour Vallei parkeren we de auto op een P tevens bivak(camperplaats). De parkwachter vraagt meteen of we blijven slapen, hij houdt dan ook tijdens de nacht een oogje in ’t zeil.
Op de fiets gaan we de gorges verkennen, zodat Adrie ook kan genieten en niet alleen op de weg en rotsen hoeft te letten. Eerst een valse start: mijn band is lek. Gelukkig een riviertje met water, hoe bestaat het, nabij.
We staan meer rond te kijken dan we fietsen, het is hier zóóóóó mooi! Aan beide zijden hoge rotsen, een rivier in het midden, palmbomen en huizen eromheen. De laatste vaak tegen de bergwand aangeplakt. De afstand is niet zo groot, want we moeten meest klimmen op de terugweg. Weer een heel nieuwe ervaring. We blijven hier nog heerlijk een nachtje staan voor we terug gaan naar Tafraoute.
Om half acht is onze ‘nachtwachter’ ook al weer terug. Toch wel genant dat daar iemand je ligt te bewaken op zijn matje. Een kopje thee en later koffie is toch wel het minste dat we hem kunnen geven. Eerst een ochtendwandeling, waarbij we de bron ontdekken waar deze vallei mooi schoon water van krijgt.
We betalen de parkeerwacht het dubbele parkeergeld en een biertje.
Dan weer terug naar Tafraoute via de mooie steile kronkelende weg. Op de plek waar we gisteren stonden waait en stuift het heel erg, we gaan daarom naar de plek achter camping Taska, daar staan we beter uit de wind.
Allerlei mensen komen hun diensten aanbieden aan de camper: bakker, patisserie, camper reparateur,satelietschotels en zonnepanelen, ophalen gft voor schapen en geiten, plastic flessen ophalen, maar ook artiesten die voor weinig mooie afbeeldingen op de camper schilderen. Vandaag komt deze laatste man langs. Natuurlijk hadden we er al over nagedacht, en omdat er toch een kras op een luik zit laten we daar iets moois op schilderen.
Vervelend is dat we vandaag geen internet meer hebben, door een fout bij Meditel lijken we te zijn afgesloten, terwijl we tot 4 april hebben betaald. Via wifi verbinding bij een café contact met de verkoper van meditel gezocht. Hij zal het in orde maken zegt hij..... Het duurt even.... Maar in de avond ineens weer contact met de wereld!
We blijven nog een paar dagen hier, de omgeving is prachtig en het weer is super. We hebben nu hoog zomerse temperaturen van 25 tot 28 graden. Wat wandelen, naar het dorp voor souvenirs en ook naar het oude dorp richtig de bergen. Daar blijkt één authentieke Berber woning als museum open te zijn. We krijgen hier zelfs in het engels uitleg, dit is een cadeautje!
Morgen verder door de Anti Atlas naar Taroudant, daarna door de Hoge Atlas naar Marrakech.