21. Anti Atlas, Hoge Atlas

18 – 21 maart

Op weg naar Marrakech gaan we twee bergketens doorkruizen.
Van de Anti Atlas hebben we al veel gezien op weg naar Sidi Wassay (verslag 18) en de laatste week in Tafraoute (verslag 20).
Nu gaan we de westelijke Anti Atlas door naar het noorden. Eerst over een pas op de R205, verder voornamelijk over een weg die in de lengte uit een bergketen is gehakt. Over een groot deel was deze weg super slecht te berijden. Veel mooie uitzichten over de bergen die alle begroeid zijn met voornamelijk arganbomen. Er staan ook veel amandelbomen, maar die hebben het erg moeilijk met de droogte die hier maar voortduurt. Sinds 2010, de grote overstroming, heeft het hier niet meer behoorlijk geregend. Amandelbomen doen het nu alleen nog goed op plaatsen waar bevloeiing mogelijk is.
We overnachten op een camping 20 km voor Taroudant, vanwaar we op tijd vertrekken voor de tocht over de Hoge Atlas. Voor we aan de stijging beginnen zien we nog even een groep geiten in de arganbomen grazen. Een mooi afscheid van deze wonderlijke boom die vooral in Zuid Marokko groeit.
“Wouw”, wat een hoogtes hier, we moeten dan ook stijgen van 250 m naar 2100 m op de Tizi ‘n Test pas. De weg maakt wonderlijke lussen om de bergen over 52 km. De toestand van de weg is maar over een deel goed. Soms is het smal, brokkelig en vol kuilen. Deze weg is de hoogst berijdbare pas van Marokko met de grootste overbrugging van hoogtes.
Rond de middag zijn we bij de pas, daar blijkt ook nog een kleine camping te zijn achter de auberge Tizi ’n Test. Dat is een verrassing, want die staat niet in de boeken. Mooi plekje om een middag te wandelen. Prachtig nog 300 m omhoog gewandeld, met uitzicht op de bergen, dalen en boven op de wolken. Alsof je in een vliegtuig bent. De top met uitzicht op de beide dalen is iets te ver. Na een kleine 4 km stijgend pad is het mooi geweest en keren we terug naar de camper. Want om 6 uur hebben we afgesproken in de auberge om te eten. Heerlijk bij het haardvuur, lekker warm. Dat is ook wel nodig hier, we waren even vergeten hoe koud en winderig het hier boven zijn kan.
De volgende ochtend is het zonnetje weer paraat en ook de wind is gaan liggen. Om negen uur gaan we al aan de afdaling beginnen. Eerst blijven we nog een lang stuk op 2000m hoogte, zodat we op meerdere plaatsen nog sneeuwrandjes langs de weg zien liggen. Overal mooie vergezichten met de witte wolkenslierten die rond de toppen zweven. Tot we in de diepte de eerste woningen met terrassen voor akkerbouw zien, dan dalen we vlot naar 1300m. We komen in de lente terecht, alle bomen in hun fris groene bladeren, de terrassen mooi groen van de net opgekomen granen. Het is een prachtige vallei van zeker 20 km lang, rondom de slingerende rivier. Hier in deze vallei staat de eerste grote moskee van de Berberse dynastie (Almohaden) uit de 12 e eeuw. De Tin Mal moskee mogen we als niet moslims bezoeken omdat het nu een museum is. Mooi is te zien aan de bouwwijze dat deze in principe gelijk is aan de moskee in Cordoba.
Na het stuwmeer bij Ourgane is nog een speciaal rood landschap te zien.
De laatste 20 km naar Marrakech gaan weer door een vlak landschap. Marrakech is snel aan het uitbreiden gezien de vele wijken in aanleg.
Carrefour mocht ons weer verwelkomen, zodat we met een volle voorraad naar camping ‘Ourika-camp’ kunnen. Daar gaan we eerst even bijkomen van deze reis en zorgen dat de wasmachine zijn werk heeft gedaaan voordat we de stad gaan verkennen.