San Gerardo de Dota
Door: Gré
Blijf op de hoogte en volg Adrie en Gré
25 December 2014 | Costa Rica, Uvita
Dag 12, maandag 22 december 2014
Naar San Gerardo de Dota (NP los Quetzales)
Voor het ontbijt wandelen we de kleine route rondom het terrein van La Pradera. Leuk om even de landbouw van de grootouders te zien: suikerriet, koffie, mandarijnen, citroenen en bananen.
Na het ontbijt op weg naar San Gerardo de Dota. We moeten een kleine omweg maken omdat de weg wordt geasfalteerd. De eerste vijfentwintig km zijn nog onverhard, daarna is de weg verder goed geasfalteerd. De rijsnelheid is echter niet hoog, door de vele vrachtwagens. Het landschap is echt mooi, het is erg heuvelachtig. Bij San Jose is het echt een mierenhoop van auto’s. Het duurt zeker een uur hier te passeren. Na Cartago gaat de weg snel omhoog naar het hooggebergte Talamanca.
In dit gebied ligt ook onze bestemming. Als de hoogte 3000 meter aangeeft, zijn we bij km paal 80 van de interamericana highway 2. Hier moeten we de vallei van de quetzals inrijden, de weg gaat redelijk steil de smalle vallei in. Het is een doodlopende weg van ongeveer tien km. W merken wel aan onze ademhaling dat we erg hoog zitten (ijle lucht). Onze cabin ligt halverwege bij Mirians restaurant. Lillian brengt ons naar één van de vier cabins. Heel eenvoudige houten cabin, met koffiezetapparaat en kachel. Die hebben we ’s avonds echt wel nodig op deze hoogte.
Het is hier heel erg stil en donker. We zien duizenden sterren, het gevoel bijna alleen te zijn.
Op het bed liggen wel drie dekens, dan is het lekker warm.
Dag 13, dinsdag 23 december 2014
San Gerardo de Dota (NP los Quetzales)
Omdat we gisteravond al om negen uur in bed lagen, hebben we vanmorgen geen moeite op om 5.15 uur op te staan.
Zonder te ontbijten gaan we eerst op pad om de quetzal te zoeken. Daarvoor is ons aangeraden naar Jaul te gaan, 4 km verderop de vallei in. Bij een geel huis met veel planten mag iedereen het terrein op om naar de bijzondere vogels te zoeken. Moeilijk is dat niet, want een groep vogelaars staat al boven in de ‘weilanden’ met verrekijkers en vreselijk grote camera’s. Zou ik met mijn ‘kleine’ lens van 28-200 hier wel wat kunnen zien? De vogels blijven op een vrij klein terrein wat een en weer vliegen. Ze eten vooral van de vruchten van de wilde avocado die hier groeit. De eigenaar van het terrein weet de vogels goed aan te wijzen. Ook zijn er een aantal mensen met een eigen gids (duur betaald).
We kunnen de quetzals met hun kleurrijk verenpak en hun lange staarten goed van alle kanten bewonderen. Op een afstand van vier meter kan ik tenslotte de mooiste opnames maken. Om acht uur verdwijnen de quetzals, maar er komen dan weer andere mooi vogels. Wat een prachtige natuur hier. We hoeven de eigenaar slechts $ 1 te betalen voor het gebruik van zijn land.
Voldaan keren we na twee en een half uur terug voor ons ontbijt bij Mirians restaurant (inbegrepen). We krijgen een heerlijk Tico ontbijt: scrambled egg met rijst en bonen, pannenkoekjes met jam, fruit, koffie en limonade.
Zo kunnen we er weer even tegenaan. Eerst maar even verkleden, de zon schijnt heerlijk en de temperatuur loopt al goed op. We gaan aan het einde van de vallei een route lopen naar twee watervallen. Dat is een fantastisch mooie tocht van totaal twee en een half uur. Langs de rivier loopt de route op en neer, veel boomstronken en moeilijke hellingen, die prima zijn afgezet met nylon touw zodat je niet hoeft uit te glijden. Wij houden wel van dergelijke tochten die ook qua tijd goed te doen zijn. De watervallen en stroomversnellingen zijn altijd weer mooi.
Als lunch kiezen we voor een mandje ‘fish-fingersticks’, stukjes gefrituurde trout (forel) uit de rivier met friet. Heerlijk bij een glas ‘natural fruit’ (tamarinde met kaneel)
Verder genieten we vandaag van deze geweldig mooie vallei, die nog heel puur is, nog niet veel door toeristen bezocht.
We gaan vanavond een typical Tico dinner eten bij Mirians restaurant, dat staat zelfs aangeprezen in de lonely planet. Mirian, die alleen Spaans spreekt is een heel gastvrije vrouw, die haar gasten graag mag verwennen.
Morgen laten we de hoge berggebieden achter ons en gaan we ons richten op de Pacific coast.
Naar San Gerardo de Dota (NP los Quetzales)
Voor het ontbijt wandelen we de kleine route rondom het terrein van La Pradera. Leuk om even de landbouw van de grootouders te zien: suikerriet, koffie, mandarijnen, citroenen en bananen.
Na het ontbijt op weg naar San Gerardo de Dota. We moeten een kleine omweg maken omdat de weg wordt geasfalteerd. De eerste vijfentwintig km zijn nog onverhard, daarna is de weg verder goed geasfalteerd. De rijsnelheid is echter niet hoog, door de vele vrachtwagens. Het landschap is echt mooi, het is erg heuvelachtig. Bij San Jose is het echt een mierenhoop van auto’s. Het duurt zeker een uur hier te passeren. Na Cartago gaat de weg snel omhoog naar het hooggebergte Talamanca.
In dit gebied ligt ook onze bestemming. Als de hoogte 3000 meter aangeeft, zijn we bij km paal 80 van de interamericana highway 2. Hier moeten we de vallei van de quetzals inrijden, de weg gaat redelijk steil de smalle vallei in. Het is een doodlopende weg van ongeveer tien km. W merken wel aan onze ademhaling dat we erg hoog zitten (ijle lucht). Onze cabin ligt halverwege bij Mirians restaurant. Lillian brengt ons naar één van de vier cabins. Heel eenvoudige houten cabin, met koffiezetapparaat en kachel. Die hebben we ’s avonds echt wel nodig op deze hoogte.
Het is hier heel erg stil en donker. We zien duizenden sterren, het gevoel bijna alleen te zijn.
Op het bed liggen wel drie dekens, dan is het lekker warm.
Dag 13, dinsdag 23 december 2014
San Gerardo de Dota (NP los Quetzales)
Omdat we gisteravond al om negen uur in bed lagen, hebben we vanmorgen geen moeite op om 5.15 uur op te staan.
Zonder te ontbijten gaan we eerst op pad om de quetzal te zoeken. Daarvoor is ons aangeraden naar Jaul te gaan, 4 km verderop de vallei in. Bij een geel huis met veel planten mag iedereen het terrein op om naar de bijzondere vogels te zoeken. Moeilijk is dat niet, want een groep vogelaars staat al boven in de ‘weilanden’ met verrekijkers en vreselijk grote camera’s. Zou ik met mijn ‘kleine’ lens van 28-200 hier wel wat kunnen zien? De vogels blijven op een vrij klein terrein wat een en weer vliegen. Ze eten vooral van de vruchten van de wilde avocado die hier groeit. De eigenaar van het terrein weet de vogels goed aan te wijzen. Ook zijn er een aantal mensen met een eigen gids (duur betaald).
We kunnen de quetzals met hun kleurrijk verenpak en hun lange staarten goed van alle kanten bewonderen. Op een afstand van vier meter kan ik tenslotte de mooiste opnames maken. Om acht uur verdwijnen de quetzals, maar er komen dan weer andere mooi vogels. Wat een prachtige natuur hier. We hoeven de eigenaar slechts $ 1 te betalen voor het gebruik van zijn land.
Voldaan keren we na twee en een half uur terug voor ons ontbijt bij Mirians restaurant (inbegrepen). We krijgen een heerlijk Tico ontbijt: scrambled egg met rijst en bonen, pannenkoekjes met jam, fruit, koffie en limonade.
Zo kunnen we er weer even tegenaan. Eerst maar even verkleden, de zon schijnt heerlijk en de temperatuur loopt al goed op. We gaan aan het einde van de vallei een route lopen naar twee watervallen. Dat is een fantastisch mooie tocht van totaal twee en een half uur. Langs de rivier loopt de route op en neer, veel boomstronken en moeilijke hellingen, die prima zijn afgezet met nylon touw zodat je niet hoeft uit te glijden. Wij houden wel van dergelijke tochten die ook qua tijd goed te doen zijn. De watervallen en stroomversnellingen zijn altijd weer mooi.
Als lunch kiezen we voor een mandje ‘fish-fingersticks’, stukjes gefrituurde trout (forel) uit de rivier met friet. Heerlijk bij een glas ‘natural fruit’ (tamarinde met kaneel)
Verder genieten we vandaag van deze geweldig mooie vallei, die nog heel puur is, nog niet veel door toeristen bezocht.
We gaan vanavond een typical Tico dinner eten bij Mirians restaurant, dat staat zelfs aangeprezen in de lonely planet. Mirian, die alleen Spaans spreekt is een heel gastvrije vrouw, die haar gasten graag mag verwennen.
Morgen laten we de hoge berggebieden achter ons en gaan we ons richten op de Pacific coast.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
