Wetenswaardigheden en overdenkingen

De laatste dagen willen we vooral gebruiken om te rusten en onze ervaringen te laten bezinken. Het is nu echt nodig even het tempo ter verlagen om op deze manier alle indrukken te verwerken.
Haar: Jongens dragen hun haar heel kort, behalve de rastaboys. Meisjes ook, totdat ze in staat zijn voor zichzelf te zorgen of als ze getrouwd zijn. Vele Ghanese vrouwen dragen haar extentions of pruiken.
Koopwaar is ook sexe gebonden. Water, koekjes en voedsel wordt door vrouwen verkocht. Mannen doen kleding, zakdoeken en ander hardware.
Kinderen gaan alleen ’s morgens tot 14 uur naar school Leerkrachten slaan leerlingen voor straf, als ze bijv. te laat komen. Veel kinderen moeten na schooltijd helpen geld verdienen. Vaak d.m.v. verkoop, weven of landarbeid. Kinderen hebben geen of alleen zelfgemaakt speelgoed, speelgoedwinkels ontbreken. (zeker in het noorden). Veel kinderen gaan ook niet naar school (20 %) omdat het schoolgeld van ongeveer 1,5 tot 2 euro per week (prijs in het zuiden) niet betaald kan worden. In sommige streken vragen kinderen om geld om naar school te kunnen.
Vooral Vrouwen en meisjes dragen zware dingen op hun hoofd zoals koopwaar, brandhout en oogst.
Mannen liggen ’s middags veel te luieren of te slapen, ook tijdens werk als dat mogelijk is. Vrouwen lijken daar weinig tijd voor te hebben. Vrouwen en mannen liggen soms op de toonbank of grond van hun shop te slapen.
Leuk aan backpacken in Ghana is dat je reisgenoten vaak meerdere keren ontmoet, omdat iedereen wel ongeveer dezelfde plaatsen aan gaat doen. Ook krijg je door contacten vaak heel nuttige informatie over hotels, gidsen en taxi chauffeurs. Telefoonnummers van goede gidsen en taxi’s worden veel uitgewisseld . Wij zijn vooral erg gecharmeerd van onze taxi chauffeur in Bolgatanga en Kumasi. Ik denk dat Alex zeker een aantal dagen klandizie heeft gehad.
Er zijn in Ghana heel veel volontairs die rondreizen ook vaak samen met ouders. Wij vragen ons af of alle vrijwilligers projecten wel nodig zijn. Zo zijn er erg veel weeshuizen, terwijl het normaal zou zijn dat de weeskinderen door de familie zouden worden opgevangen. Zo zijn we bang dat kinderen ook wel onterecht in tehuizen komen omdat ze daar zeker zijn van verzorging. Zou het dan niet beter zijn de familie zelf te steunen? We hebben in ieder geval nog nooit eerder een land gezien dat zoveel door allerlei meest buitenlandse organisaties op deze manier wordt gesteund. Dat neemt niet weg dat er heel veel goed en noodzakelijk werk door vele instellingen wordt gedaan met de allerbeste bedoelingen.