Myanmar, Mandalay (city)

6 – 7/4 Mandalay (city)
6/4 Voor we de bus van half 9 kunnen pakken, moeten we eerst bijna een uur rijden met de taxi naar het express busstation. De bus is gelukkig een moderne en vertrekt ook nog precies op tijd. De route gaat via de pas vorige maand geopende nieuwe snelweg (De opening zagen we op tv in China). Dat betekent wel dat we niet via allerlei plaatsjes reizen, maar rechttoe rechtaan door het landschap. Na de stad Yangon zien we geen stenen huizen meer tot aan Mandalay. Ale huizen op het platteland zijn van bamboe matten en meestal gras of rieten daken. Ook wegen zijn er weinig, wel vele voetpaden en karresporen. De eerste paar 100 km is het land gegolfd, met in allerlei plassen. In de nabijheid van water vind je ook de bebouwing van ‘huizen’, soms niet veel meer als een paar afdakjes. Daarna een heel stuk met alleen maar ruigtes. Het is hier heel droog en er groeit alleen laag struikgewas. Pas 100 km voor Mandalay zien we weer groene stukken, daar is weer water voorhanden.
Het busstation aan de rand van de stad is weer een hectisch gebeuren. Bussen, taxi’s, vrachtwagens alles door elkaar op een stoffig onverhard terrein.
7/4 Met een blauwe taxi (lijkt op een trabantje met een overkapte laadbak) worden we naar ons gereserveerde hotel Nylon vervoerd. De hotelkamer is ruim, wit betegeld tot aan het plafond en gelukkig met airco.
Tijdens het eten maken we kennis met een jongen die goed Engels spreekt. Hij blijkt gids met een blauwe taxi te zijn. We bespreken hem voor twee dagen.
Op donderdag om 9 uur starten we met onze toer door de stad Mandalay. Eerst moet er nog even benzine worden geregeld. Daarvoor rijden we langs zijn huis. We zien nu dat alle huizen iets vanaf de weg nog steeds van bamboematten zijn gemaakt. Dit is overal zo in de stad.
Eerst bekijken we de rivieroever. Hier zij de mannen druk bezig zand uit de rivier te winnen, en met kleine bootjes naar de overkant te varen om het zand af te leveren. Dit kan alleen in de droge tijd, in de regentijd kan er geen zand worden gewonnen. Op de drooggevallen delen van de oever zijn allemaal hutjes gebouwd, van bamboe en plastic en lappen. Hier wonen hele gezinnen in, die in hun onderhoud voorzien door bamboematjes te vlechten. Een goede beeldvorming van de economie hier.
Helemaal authentiek hier zijn de teakhouten kloosters. Wij bezoeken ‘Shwe in Bin Kyaung’ dat in de 18e eeuw is gemaakt, geschonken door een Chinese koopman. Dat is deels terug te zien in de houtbewerking waarin deels de Chinese manier van houtbewerking naar voren komt. (o.a. een deel van de Chinese muur)
In een volgende buurt wordt massaal marmer verwerkt. Werkplaats aan werkplaats niet anders dan marmer. Zagen, slijpen, schuren, polijsten, verven, verpakken en verzenden. Hele grote beelden helemaal uit een stuk. Er is iets ten noorden van Mandalay een grote marmergroeve, daardoor is Mandalay een groot uitvoercentrum van Boeddha’s. Ik had er graag een willen bestellen, maar de verzendkosten zijn toch wel erg hoog.
De volgende werkplaats is ook heel bijzonder. Nu hebben we wel vaker houtbewerking gezien, maar in combinatie met het bewerken van de beelden met draad, kralen en glas is voor ons nieuw. Ook worden hier de mooie marionetten gemaakt, van hout en dan overtrokken met stof bewerkt met paletjes en kralen. Verder driedimensionale stoffen wandkleden. Echt allemaal super mooi en goedkoop, maar te kwetsbaar en groot om mee te nemen. We zullen het met de foto’s moeten doen.
‘Mahamuni Paya’ is een mooie boeddhistische pagode met een dikke Boeddha erin. De mannen plakken goudblaadjes op de Boeddha die er vast op worden gepoetst (Vrouwen mogen dat hier niet). Dit beeld is van 1784, dus in meer dan 200 jaar is er een dikke laag goud op geplakt.
Bij deze pagode vinden we ook een aantal bronzen beelden, die een overwinningstrofee blijken te zijn uit een van de oorlogen met Cambodja. Ze komen uit Angkor Wat.
Hoe die goudblaadjes worden gemaakt zien we bij onze volgende stop. Om ook de arme mensen de kans te geven om goud te offeren aan Boeddha, is deze manier bedacht. Een klein stukje puur goud wordt tussen bamboepapier gelegd, en dan 5 uur lang plat geslagen. Door de warmte en de druk wordt het goud een heel dun blaadje. Prijs per blaadje 500 kyat = 50 cent.
We gebruiken samen met de gids onze lunch in een lokale eetgelegenheid. We kiezen hier uit een aantal schalen ons vleesgerecht met curry uit. Dan worden er rondom allerlei schaaltjes met bijgerechten en een schaal met rauwe groentes gepresenteerd. Gelukkig is de gids er om uitleg te geven. Het is allemaal heel smakelijk. Misschien durven we de volgende keer ook zelf eens……..
Op het heetst van de dag gaan we een paar uurtjes lekker bijkomen op onze koele hotelkamer, waarna om 4 uur de toer weer verder gaat.
Het Mandaly palace is geheel nog met de originele muur ommuurd. Ook de waterpartij rondom is nog origineel. Het paleis is echter opnieuw gebouwd na de 2e wereldoorlog. De Britten hebben hem na hun vertrek gebombardeerd omdat de Japanners er in waren getrokken.
Het enige echte originele gedeelte dat bewaard is gebleven van het paleis, ‘Atumashi Kyaung’, de hal van de king Mindon uit 1857 staat buiten de stadsmuren. Het is net gesloten, we kunnen alleen de mooi bewerkt buitenkant van dit taekhouten gebouw bewonderen.
Heel apart vinden het volgende bezoek: ‘Kuthodaw Paya’ , Het werelds dikste boek. We zien hier 729 marmeren tabletten met inscripties in het Sanskriet, waar de leefwijze van het boeddhisme in is vastgelegd. Elke bladzijde staat in zijn eigen kleine stoepa.
Als afsluiting van de dag gaan we naar Mandaly hill. Natuurlijk staat hier weer een pagode op, maar wij gaan vooral voor het uitzicht en de zonsondergang.
Op de terugweg naar het hotel is het aardig afgekoeld, de thermometer geeft nu 34 graden aan.
Onze gids was vandaag zeker zijn geld waard! (25000 kyat voor 2 dagen , 22 euro)